pomówić — dk VIa, pomówićwię, pomówićwisz, pomówićmów, pomówićwił, pomówićwiony pomawiać ndk I, pomówićam, pomówićasz, pomówićają, pomówićaj, pomówićał, pomówićany 1. tylko dk «spędzić pewien czas na rozmowie z kimś (zwykle w jakiejś sprawie, na określony… … Słownik języka polskiego
pomówić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pomawiać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomawiać się – pomówić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomawiać, oskarżać wzajemnie jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urzędnicy pomawiają się wzajemnie o niekompetencję. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomawiać — → pomówić … Słownik języka polskiego
pomawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pomawiaćam, pomawiaća, pomawiaćają, pomawiaćany {{/stl 8}}– pomówić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pomawiaćwię, pomawiaćwi, pomawiaćwiony (o coś) {{/stl 8}}{{stl 7}} niesłusznie i krzywdząco oskarżać kogoś o coś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mężczyzna — Porozmawiać, pomówić (z kimś) itp. jak mężczyzna z mężczyzną «porozmawiać z kimś otwarcie, w sposób zdecydowany»: Nawet lepiej, że jej tu jeszcze nie ma. Chcę z panem pomówić, jak mężczyzna z mężczyzną. T. Różewicz, Opowiadania. Mężczyzna… … Słownik frazeologiczny
pióro — 1. Chwycić za pióro; jąć się pióra; sięgnąć po pióro «zacząć pisać, zostać pisarzem»: Po przeczytaniu felietonu Kingi Dunin „Dzieci nie trzeba kochać” (...) chwyciłam za pióro. WO 07/10/2000. (...) w połowie XIII w. (...) pewien mnich z klasztoru … Słownik frazeologiczny
zawracanie — 1. pot. Zawracanie głowy, gitary «bzdura, głupstwo, nonsens, niedorzeczność»: – Odmieniłeś się, Istvan. – Zawracanie głowy! – Wpadałeś na kawę, zawsze mieliśmy o czym pomówić – robiła wyrzuty. W. Żukrowski, Tablice. (...) odwoływanie się do… … Słownik frazeologiczny
oskarżyć — dk VIb, oskarżyćżę, oskarżyćżysz, oskarż, oskarżyćżył, oskarżyćżony oskarżać ndk I, oskarżyćam, oskarżyćasz, oskarżyćają, oskarżyćaj, oskarżyćał, oskarżyćany 1. «obwinić, posądzić, pomówić kogoś o coś, przypisać, zarzucić komuś coś złego»… … Słownik języka polskiego
pogadać — dk I, pogadaćam, pogadaćasz, pogadaćają, pogadaćaj, pogadaćał pot. «spędzić pewien czas na gadaniu, rozmowie, porozmawiać swobodnie przez jakiś czas; pomówić trochę o czymś, omówić, rozważyć coś z kimś» Lubiła sobie pogadać z sąsiadkami. Musimy o … Słownik języka polskiego
